demiryolu ile Tahran / İran – 2.bölüm
Tahran’ı gezmeye devam ediyoruz…
Bir sonraki durağımız Gülistan Sarayı oldu. Dünya Kültür mirası listesinde yer alan saray çok gösterişli, bakımlı ve de yeşil. Görmek gerek.
Tarih öncesi dönemden başlayan ve farklı dönemlerde yapılmış seramik, cam eserlerin sergilendiği Cam Müzesine gittiğimizde yaramaz çocuklar gibi korktum kendimden sanki her an bir şeyi kıracakmış gibi. Hiç bu kadar aynayı, camı ve ışıltıyı bir arada görmemiştim.
Dünyanın en değerli mücevher koleksiyonlarının bulunduğu Mücevher Müzesine girebilmek kolay olmadı. Önce çok sıkı bir aramadan geçtik, cüzdanlarımızı bile dışarıda bırakıp bir sürü çelik kapıyı aştıktan sonra bu değerli, güzel taşlara güvenlik şeritleri arkasından baktık. Bond filmlerinde gibi hissettik kendimizi. Bu arada fotoğraf çekemediğimizi söylemeye gerek yok sanırım. Müzeye gideceklere tavsiyem yanınızda bu müzeyi görmek istemeyen bir kurban, pardon bir arkadaşla gitmeniz.
Tahran‘a tepeden bakayım, serinleyeyim diyorsanız Tochal tepesine, tele kabin‘e gitmelisiniz. Bizdeki teleferik İran’da “Tele Kabin“ diye biliniyor. Tahran’da kayak yapılabilen bir yerin olması şaşırttı bizi. Manzara güzel, doğa güzel üstelik de zaman zaman da olsa özgürlük güzel.
Attık ilk fırsatta Hicapları :)
Tahran’daki son durağımız Derbent. Korkutucu trafikten, boğucu sıcaktan kaçmak için en iyi yer. Sırtını Elbruz dağlarına vermiş Derbent , eğlence ve piknik yeri. Derenin ikiye böldüğü daracık yollarda çayhaneler, kebapcılar, lokantalar var. Restoranlarda şark stili döşenmiş tahtlarda oturuluyor, yemekler ortaya büyük bir sini ile geliyor, sonrası bizim gibi çay severler için en keyifli an.
Pestiller, meyva şurupları çok iştah açıcı degil mi?
Maalesef burası da Türkiye’deki piknik alanları gibi çok kalabalık ve de çok dumanlı. Her yerde et yemek, mangal yakmak güzelim havayı dumana boğmak zorunda mıyız diye düşünüyoruz yine.
Akşam yemeği için, Tahran’ın bilinen bir Azeri restoranına gittik (Bizler farklı düşünüyorduk İran ı buraya gelmeden önce. Eğlenmeyi gezmeyi, özel günleri kutlamayı seven bir toplummuş). Şarkılar, türküler eşliğinde yeniliyor yemekler. Ahh bir de o içimizi kıpırdatan müzikte oynamamıza en azından yerimizde sallanmamıza izin verselerdi!!! Bendir’in muhteşem ritmine dayanamayıp kontrolsüz davrandığımız zamanlarda hemen hatırlatıldı yeniden kadın olduğumuz. Haanım Hicap!!
Burada yenilen bir yemek var ki adı Ab guşt (et –su) tam bir törenle yeniliyor. Et, patates, domates ve bakliyat ile pişiriliyor, güveç kaplarında getiriliyor. Sonra bir garson gelip güveçteki bu yemeği bir kaba boşaltıp tokmak ile dövüp ikram ediyor. Ben kuzu eti olduğu için yiyemedim, yiyenler çok beğendi.
İran anlatıldığında trafiğinden bahsetmemek olmaz. Trafik tam bir karmaşa, düzensiz, kuralsız, ışıksız trafik polisinin olduğu kavşaklar daha bir kuralsız. Gözü en kara olan yolu kapıyor, araçlar için de yayalar için de bu kural geçerli. Tavsiyemdir taksiye binmemeye çalışın!! Deli gibi araba kullanıyorlar ve korktuğunuzu anladıklarında ayakları daha fazla gaza gidiyor. Hemen hemen tüm arabalarda kaza izleri var. Bu kadar kuralsız, korkusuz insanlar kaza anında inanılmaz sakinler. En ufak kazada bile bağıran, kavga eden insanlara alıştığımız için onların bu hali şaşırttı bizi. Bu arada trafik kazası demek yerine “tesadüf” sözcüğünü kullanıyorlar. Bile bile, göre isteye çarp arabaya sonra da –tesadüf oldu dee.
Kadınlar toplum hayatının her yerinde, kafelerde, restoranlarda. Kadınlı erkekli oturuyorlar her yerde (Ama otobüslere ayrı kapıdan, arka kapıdan binip, metroda arkadaki vagonları kullanıyorlar).
Sokaklarda kadın hakimiyeti, bir tarafta çarşaflı, çadorlu kadınlar, diğer tarafta bol makyajlı, güzel giyimli kadınlar. Saçlarının bir kısmı hatta büyük bir kısmı (perçemi çıkarmak için) açıkta olan, güzel gözlü İran kadınları. Otobüste, trende, parklarda gördüğümüz kadınların, erkeklerin, gençlerin çoğunun elinde ya kitap var ya da kitap okuyor. Kendi kendimize sürekli sormuştuk, bu şekilde yaşamayı istemeyen sevmeyen bu medeniyetin, bu kültürün insanları nasıl oluyor da böyle yönetiliyor diye? Dilimi ısırmalıymışım.
Özlem Hanım, uzak doğu, özellikle ve merakla Vietnam notlarınızı bekliyoruz …