|

çeşitli savrulmalar üzerine

Bundan tam 1 yıl önce, o sıcak ofise gelip de belirli işleri alışmış bir rahatlıkla yaparken sorsaydınız savrulmak ne diye, bambaşka cevaplar verirdim, eminim. Hatta ne cevap vereceğimi de bilmezdim. Belirli bir konfor içindeyken savrulmuyor çünkü insan. Farklı hayaller kuruyor, yapamadığı, vakit bulamadığı şeyler için üzülüyor, çare düşünüyor ama savrulmuyor. Savrulmanız için biraz başıboş olmanız lazım, biraz başına buyruk biraz özgür olmanız lazım. Şu an öyle düşünüyorum. Tarladaki ekinler rüzgarla savruluyorlar ya sağa sola, kökleri var ama bazen onlar bile dayanamıyorlar rüzgara, kopup gidiyorlar rüzgarın götürdüğü yere, artık nereyse. Gidiyor başka bir yerde buluyorlar toprağı. Yeterince olgunsa, yağmuru, suyu da buluyorlarsa orada başlıyorlar hayata, yeniden. Savrulmak böyle birşey, aniden rüzgarla kopup, başka bir yerde bulmak kendini.

 

rüzgarda savrulan saz

 

Hayatta kendinizi görmek istediğiniz yer konusu gündeme geliyor iplerinizi birazcık gevşetebildiğinizde. Benim için öyle oldu, sorguluyorum hala, ne yaparsam, neyi başarırsam, sonunda “ben yaptım” diyerek gurur duyacağım şeyler çıkacak ortaya (bunun malum ihtiyaçlar üçgeninin tepesi, kendini var etme çabalaması olduğunu düşünmek istiyorum). Ne işle uğraşıyor olursanız olun, aslında en iyisini yapmaya uğraştığınızda tatmin olursunuz, ben 16 yıl boyunca bu motivasyonla okulunu okuduğum meslekte çalıştım, mutsuz da olmadım. Ama içimde hissettiğim tutkudan dolayı daha iyi yapabileceğim başka şeyler olduğu duygusu peşimi hiç bırakmadı. Önceden korunaklı pencereleri kapalıydı hayatımın, dışarıdaki rüzgarın uğultusunu duyabiliyordum sadece, pencereyi açıp dışarıdaki rüzgarı içeri buyur etmemle birlikte savrulmalar başladı.

 
rüzgarda savrulan saz

 

Son zamanlarda, dışarıdaki şiddeti yönü sürekli değişen rüzgarı geçtim, kafamın içindeki rüzgar günden güne artıyor. Herşeyin bana bağlı olduğunu hissediyorum, varolma endişesi sanki. Alışılmış doğrular, yargılar, kurallar var, bir kenara koymak kolay olmuyor, haliyle rüzgar yön değiştirip duruyor :) Ne zaman ki bu fırtına azalacak kafamda, dinginleşecek, o zaman netleşen önümü görebileceğim sanki. Şimdilik rüzgarın, savrulmanın, yeni olasılıkların tadını çıkarmaktan başka çarem yok. Yaşadıklarımı, tecrübeleri, yepyeni öğrendiklerimi cebime dolduracağım, biriktireceğim. Bu birikim beni nereye götürürse artık. Pek endişem yok, hemen gerçekleşsin diye beklediğim birşey de yok. Huzur olsun, umut olsun, bir de sağlık olsun.

Fazla ben.cil. oldu bu yazı biliyorum, artık idare edin, yarın tutar, savrulur, bambaşka bir şey yazarım :)

Sevgiyle,


|


Yorum eklemek ister misiniz?

E-posta adresiniz yayımlanmayacaktır.