büyük taarruzun izinde – devam
eveeet nerde kalmıştım :) Çiğiltepe şehitliği dönüşü arabayla tepeden kıvrıla kıvrıla inerken babamın gördüğü alıç ağacında oldu bir sonraki mola.
Tam mevsimi olsa gerek, alıcın tadı harikaydı. Zaten çok severim o ekşi yoğun tadı, ipte dizili satılan çocukluk alıçlarından bile güzel.
ve kocatepe.. dolana dolana stabilize yollardan gidiş sonucu ulaştık tüm coğrafyanın en yüksek tepesine. Sabahın kör saatinde yapılmış bir taarruz hissedilebiliyor soğuk esen rüzgarda ve uçsuz bucaksızlıkta. Duygulandık, yaklaşık 90 yıl öncesiyle empati kurmaya uğraştık, gurur duyduk.
hikaye şöyle deyip kaçıyorum artık işin kolayını buldum.
bu da uzun zamandır çektiğim en beğendiğim fotoğrafım oldu, her ne kadar anlaşılamadığımı düşünsem de :)
biz buraları gezerken çocuklar ne yapıyordu ? arabada uyuyorlardı tabi :)
Yorum eklemek ister misiniz?