beytepe yeşil vadi
Zaman çok hızlı akıyor, pazartesi gelince seviniyor, cuma gelince üzülüyorum (cuma sendromu), herşey tersine döndü. Yapmak istediğin onlarca şey, azıcık zaman. Daha iyi odaklanabilmek lazım galiba, bilmiyorum, sorunun gerçek kök sebebinin üzerindeyim :)
Aslında burayı keşfim bir ihtiyaçtan oldu. Aile fotoğrafları çekmek için büyük ağaçların olduğu farklı bir mekan arıyordum, google earth den Ankaranın yeşil görünen yerlerine baktım. Ya AOÇ, ya askeri alan, ya da ODTÜ arazisi çıkıyor şehir içindeki büyük yeşillikler. Sonra arada minik bir yeşillik gözüme çarptı (sonra bir tane daha keşfettim gerçi, o da sonraki yazıya), hatta biraz yaklaşınca su birikintileri de gördüm, ne ki Allah Allah, inşallah askeri alan değildir diye bakarken Hacettepe Üniversitesi’nin arazisi olduğunu öğrendim.
Bilkent yolu üzerinden Beytepe’ye doğru çıkarken girişi var buranın, kapıda güvenlik var soruyorlar üniversite ile ilişkin var mı, ne için geldin diye. Ben ODTÜ’lüyüm mezunum dedim, fotoğraf çekmek istediğimi söyledim, kimlik bıraktık, izin aldık girmeye. Bilmiyorum gerçekten girme şartı tam olarak nedir, sadece mezun ve personel midir, öğrenmek lazım. Geldiğimiz gün hava yağmurlu ve soğuktu tabi, çok rağbet görmeyen bir gün seçmiş olmamız da girmeyi kolaylaştırdı mı bilmiyorum. Ama kapalı, bulutlu havalara bayılıyorum elimde makine varken, öyle homojen bir ışık, daha da güzel bir zamanlama olmazmış.
Arabayla girer girmez, park yeri var, sonrası yaya gezi. Dedim ya hava serin, bulutlu, hafif de yağmurlu, haliyle yerler de çamur. Biraz ilerleyince 2 tane ardışık gölet karşınıza çıkıyor.
Bomboş olması da ayrıca huzur verici bu tür yerlerin, ben tatil kasabalarının da sonbahar ve kış aylarını seviyorum mesela. Ruha iyi geliyor doğayla, suyla başbaşa kalmak. Diye düşünürken ben bir gelin damat ve fotoğrafçı ekibi mekana geldi :) Yağmur, çamur soğuk dememişler bu mekanı seçmişler takdir ettim, ben daha yeni keşfediyorum :)
Çok sempatik, çok tatlı bir çift, fotoğrafçı da işini iyi yapıyor, eminim çok güzel oldu fotoğrafları. Belki birgün bir yerden bu sayfaya yolları düşüp de kendilerini görürlerse hatırlarlar mı beni bilmem, ama hayat süprizlerle dolu, kim bilir…Onlar benim sayfamı güzelleştirdiler, teşekkürü borç bilirim…
Onlardan zor ayrıldık (Deniz fotoğrafçının etrafından ayrılamadı bir türlü), 2.gölete doğru yürüdük, bu biraz aşağısında ilk göletin.
Bu #şiirsokakta hashtag ini görmüştüm birkaç kez dışarıda, çok hoşuma gitmişti, şimdi de burada karşıma çıktı, ellerine sağlık yazanın, yüzümüzde bir gülümseme oluşuyor okur okumaz.
Bu da gezinirken rastladığımız bir örümcek (adam) türü :)
Göletlerin içinde bir sürü balık var, rengarenk. 2.gölette de ördekler var, bu sebeple etrafı çevrilmiş, korunaklı. Şu aşağıdaki de en uyanık, refleksleri en güçlü olan ördek, Deniz’in attığı yiyeceği seri bir şekilde almayı başardı.
Hava iyice soğudu, Deniz açlıktan ölüyor, artık dönelim dedik, Düğün ekibini gördük yine, onlar da çekimi tamamlamış dönüyorlardı.
Bu ağaçlar çok uzun, tam sevdiğim gibi, ama böyle insanlı olunca ancak anlaşılıyor boyları :)
Uzun uzun yürüdük ya, hava da soğuk, yanaklarımız kıpkırmızı oldu, şu aşağıdaki arkadaştan anlaşılacağı gibi. Şehir insanı doğayla karşılaşınca tepki veriyor bünyesi :)
Vadinin çıkışında yine kampüs içinde minik bir restoran var, yemekleri de çok lezzetli, tavsiye ederim. Deniz o açlıkla sildi süpürdü yemeğini.
2 ay oldu AVM gezmelerimiz bitti, artık aklımıza geliyor bu tür gezintiler, üşenmiyoruz, hava koşullarını da çok umursamıyoruz, atıyoruz kendimizi dışarıya, yürüyoruz…tavsiye ederim, Ankara’da bile oluyor…
güzel bir bayram öncesi bugün, sevgiyle kalın,
Yorum eklemek ister misiniz?