Feribot & Özgürlük Heykeli / NYC
Bir günlük yazısında ne kapsamda gezi yazısı olmalı, sorusunun cevabı bende iyiden iyiye karışmaya başladı. Mesela Barcelona’yı anlatayım diyorum, sonra diyorum hepsi tek yazıda olmaz, sığmaz, bölgelere böleyim, ya da mimariyi bir yazıda anlatayım, yeme içmeyi ayrı bir yazıda. Mimari deyince düşünüyorum tek posta yine sığmayacak, en son geldiğim nokta tek tek yazmak oluyor, mesela Park Guell bir post, liman bir post, tapaslar bir post, böyle işte.
Şu an okuduğunuz yazı da bu duygularla belirlendi, demeyin hiç, bir feribotla gidiş gelişin anlatacak nesi var diye :)
Bu Özgürlük Heykelini hiç de göresim olmadı başından beri, çünkü belki 20 yıldır TV de, her tür sinema filminde, belgeselde görmüşlüğüm, hikayesini yarım kulakla dinlemişliğim var. Oraya gidince öğrendik ki bu heykeli öyle toplu taşımalarla ziyaret etmek mümkün değilmiş zaten, heykelin bulunduğu mini minnacık adaya sadece turlar aracılığıyla gidebiliyorsunuz. Bir sürü dolar harcamak suretiyle. Adaya gittiğinizde de heykelin etrafında dolaşmaktan, üstüne çıkmaktan başka birşey yapamıyorsunuz zaten, durum böyleyken, bize hiç anlamlı gelmedi. Onun yerine heykelin yanından geçen başka bir feribota bindik hem uzaktan heykeli, hem de uzaktan o meşhur Manhattan silüetini uzun uzun izleme fırsatımız oldu.
Özgürlük heykeli NYC limanının tam karşısında. Bu liman New York’da hiç çağrıştırmadığı kadar tarih çağrıştırdı bende (bir de Grand Central Station’da benzer şeyleri hissetmiştim). Deniz yoluyla ilk göçmenler kıtaya ulaştıklarında buradan inmişler toprağa. Denizden yabancı bir toprağa inmek çok acılı gelir bana, çok ani bir yabancılık, çaresizlik, mücadele…Her durumda aklıma bir sinema filmi gelir (gerçeklik duygum bir miktar tehlikede valla, biliyorum) , burada da Gangs of New York geldi. O zamanlar silüet bambaşka, bomboş tabi her yer, bir tek taştan ahşaptan liman…
Feribot Manhattan – Staten Adası arası ulaşımı sağlıyor, seferleri çok sık. Liman da Manhattan’ın en ucunda, 1 numaralı metro hattının son durağında (South Ferry) inip hoplayıp gelebiliyorsunuz. Staten Adası da New York Şehri’ni oluşturan 5 ilçeden (valla ingilizcesi borough, Türkçeye böyle çevirmişler, pek uymadı ama anladınız siz, idare edin) biri.
Staten Adasında yerleşim var, ama tarihi, turistik, gurme, eğlence falan diye tabir ettiğimiz hiç birşey yokmuş, biz de feribottan inince hiç takılmadık, döndük gerisin geri.
Böyle turunculu, üstü el yazılı, sempatik bir feribot :)
Manhattan iyice uzakta kalırken silüet belirginleşiyor, motorun yaptığı köpürtme, havada martılar, karşınızda gökdelenler, Brooklyn köprüsü, mis gibi bir hava, kısaca siz anlayamazınız :)
Bu Özgürlük Heykeli niye yeşil derseniz bakırdan yapılmış çünkü, bi kalaylansa ışıl ışıl olur öyle diyeyim.
Alttaki arkadaşı da tanıştırayım, Martı Jonathan Livingston. Kitabı okuyanlar bilir, ne derece değişik bir tip olduğunu. Tüm sürü limana doğru beraber uçarken, bu Jonathan tam ters yönde uçuyordu, nasıl sevsem onu bilemedim…
Burası da feribot iskelesi, çıkışı belirgin, görmemek zor, çıktık tabi..
Martı demişken, okuyun hala okumadıysanız, incecik kitap, yarısı da martı resimleriyle dolu, özgür olmanın uçabilmenin derdinde bir martı. Her satırı ayrı bir yol haritası…
“inancı unut, uçabilmek için inanca değil, uçmayı anlamaya ihtiyacın var… düşündüğün en son hızda herhangi bir yere uçabilmek için daha şimdiden oraya vardığını kabul etmelisin..”
dipten gelen not: Manhattan fotoğrafları neden keskin değil, bu ne böyle hafif bulanık derseniz, haklısınız, bilerek kaldırdım keskinliği, böyle rüyada gibi hali daha hoşuma gitti. Ruh halime göre editliyorum fotoğrafları :)
sevgiyle,
Yorum eklemek ister misiniz?