« Eski | Yeni »

Küçükkuyu / Ayvacık / Çanakkale

9 January 2015 • Burçay Erçetin • 1 yorum

Uzundur gezmeli tozmalı yazı yazmamışım, yazdıklarım da gezi yazısından başka herşeye benzemiş açıkçası (bknz.Gaziantep yazısı). Çoktur yeni yerler görüp yeni keşifler yaptığım da söylenemez ya, en azından eskileri toparlayabilirdim. Ancak fırsat yarattım işte. Olur böyle.

Bugün açıkhavada yürürken biraz düşündüm, ne zaman birşeyler yazsam kurduğum cümleler bir ağırlık, bir karamsarlık taşıyor, ya da direkt taşımasa da oraya yönleniyor bir şekilde. Yani içten, kendim olarak yazmaya uğraştığımda. Yüzeysel de yazabilirim sanırım, gayet neşeli neşeli, ama kendimin bile okuyası olmuyor onları. Başka ülkelerde yaşayan severek takip etiğim, samimi ve yakın bulduğum günlük yazarlarını düşündüm sonra, onların bakışı çok olumlu geliyor hep mesela, nasıl oluyor da genel olarak olumlu, az kaygılı ve kıyasla mutlu bir insan olan benim düşüncelerim böyle eşek ölüsü ağırlığında oluyor. Bu topraklarda doğmuş, büyümüş olmanın sonucu diye düşündüm sonra, toprak derken illa ki köyde yaşıyor olmak değil tabi, tüm o yaşanmışlık, tarih, üzüntüler, acılar, genetik kodumuzu biraz değiştirmiş sanki. Ülkede son dönemde yaşananlara hiç girmiyorum zaten…o zaman bırakın kelimeleri, yazmayı, çizmeyi, yüz de gülmüyor zaten.

Geçen sene bahar mevsiminde Edremit körfezinde ben bu yazıları yazabileyim diye 1 hafta geçirmiştik ya, işte oradan devam edesim var yazmaya. Küçükkuyu bölgenin meşhur (turistik) köylerinden Adatepe ve Yeşilyurt köyünün de bağlı olduğu sahil kasabası. Hakkında ansiklopedik bilgi şurada, nasıl gidilir, halkı ne ile geçinir, nereleri gezmek gerekir, yanında yakınında nereler var gibi sorular için :) Aslında yaz aylarında çok gitmişliğim, sahil boyunca yürüyüp, çay bahçesinde oturmuşluğum çok ama ilk defa böyle turisti, yazlıkçısı olmadan gördüm. İyi ki de görmüşüm, çünkü aslında bundan önce pek görmemişim.

Hani ismilazımdeğilbiryer’i gezmek için 2 saat yeter, sıkıldık, ya da burayı gezdik bitti, şimdi buranın yakınında çok güzel bir yer var orayı da gezelim tarzı bir bakış açınız varsa hiç gelmeyin buraya çünkü 10 dakikada bitirebilirsiniz. Biz de çok kalamadık ama bana sorsanız ben burada kalırdım uzun uzun. Öyle boş, sakin, balıkçılar, sezon sonu halleriyle ters çevrilmiş sandalyeli çay bahçeleri, hafiften hüzünlü bir hali vardı. Yağmur öncesi, bol bulutlu, dalgalı denizli, nefis (yazdan yaza deniz gören bozkır insanı ruh halleri, poff).

Balıkçılar dalgın dalgın ağlarını onarıyor, herkes kendi halinde, sahil boyu tam sahil kasabası görünümünde. Beni bırakın burada siz devam edin, öyle sakin, öyle dinlendirici.

Bir de karşımıza mübadele anıtı çıkıyor, nasıl hüzünlü anlatamam…Bakmayın siz Deniz’e, o heykellerle poz vermeyi seviyor :)

Yazın sokaklarda gezen şortlu mayolu insanlar olmayınca tam Anadolu kasabası görünümüne dönüyor yazlık yerler, o yıllanmışlık, eskilik belki biraz böyle hissettiriyor.

Bu körfezin kedileri öyle sakinler ki, fotoğraflarını çekmekten daha kolay birşey olamaz, durup poz veriyorlar. Bir de o kadar duruyorlar ki, çevredeki yavaş olan devinim görünür hale geliyor. Salyangozdan halliceler :)

Hava kapalı ve rüzgarlıydı biz oradayken, yağmur yağmak üzereydi, çok uzatamadık ziyareti, arabaya doğru koşar adımlarla yürürken gözüme takılan güzellikler bunlar. Gezilerde iyi fotoğraflar çekmenin mümkün olmadığını düşünüyorum aslında, en güzel fotoğraflar en iyi bildiğiniz yerlerde çekiliyor. Her zamanki, en sıradan, en gündelik yerlerde. Konu ile ilgili geldiğim nokta bu. Yoksa o manzara fotoğrafları öylesine sıradan oluyor ki, ortalığın fotoğraftan, süper düper görselden geçilmediği şu zamanda 1 sn bile ayırmak istemiyorsunuz onlar için. Çünkü duygu eksik, çünkü yaşanmışlık eksik, eksik kalıyor birşeyler. Bu fotoğraflar da biraz öyle.

Ama bununla beraber, bir yere ait ilk izlenimler, yarattığı ilk duygular da önemli, belki bir kez daha farklı zamanlarda farklı durumlarda yollar kesiştiğinde dönüp bu izlenimlere bakmak heyecan verici. Kendi zamanıma becerebildiğimce dürüst notlar düşmek istememin altında unutmaktan korkma endişesi var sanırım, o kadar unutuyorum ki herşeyi…

Unutmadan Deniz’in heykel, özellikle Atatürk heykeli, sevgisi fotoğrafı var, izindeyiz konseptli :)

Bu arada bu da Küçükkuyu pişi si, atlamadık, atlamayız, hiç bir zaman…Hangi fırının ürünüydü, kim yapıyordu hiçbirşey bilmiyorum ama çıtır çıtır öyle güzeldi ki, yediğim en başarılı pişi olabilir.

Körfez yazı dizisine Yeşilyurt köyüyle devam edeceğim, unutmayayım :)

dipten gelen not: Şu sıralar kafamda hep Komşum Totoro‘nun bitiş şarkısı var ya, o çalıyor, To to ro, to to ro diye diye dolanıyorum (tabi orijinali japonca da bu alttaki daha bir waltdisney versiyonu). Bu hafta iki kere izleyince iyice pekiştirdim :) tavsiye ederim, nasıl bir filmse bana ilaç gibi geliyor.