Miami rüyası
Miami’ye Orlando’dan günübirlik olarak gitmeye karar verişimizin hikayesini daha önceki yazımda anlatmıştım. Miami maceramız, Orlando’ya kıyasla çok daha kısa. Zaten Orlando-Miami arası yolun araba ile 4 saate yakın sürdüğünü düşünürsek bir günün yaklaşık 8 saatinin yolda geçecegini en başından biliyoruz bu planı yaparken.
Yine de bu gerçeği fazla düşünmemeye çalışarak sabahın erken saatlerinde çıkıyoruz Miami’ye doğru yola. Çocukluk yıllarımızdan biliyoruz, hatırlıyoruz Miami adını. Magazin programlarından, şu Sibel Can’ın aldığı villadan falan..
Miami’ye vardığımızda trafik yoğunlaşıyor, Orlando’da olmadığı kadar kalabalık yollar.. Unutmuşuz böyle kalabalık trafiği, sinirlerimiz biraz geriliyor tabi. Google mapsten en yakın otoparkı aratıyoruz, cok katlı bir otoparka bırakıyoruz arabayı. Okyanusa doğru yürümeye başlıyoruz, hava rüzgarlı..
Hepimizin en cok merak ettiği yer tabi ki plaj, meşhur Miami Beach. Bu yüzden gider gitmez kendimizi sahile atıyoruz. Evet gerçekten çok beğeniyoruz bu plajı. Enine boyuna öyle büyük ki, bir ucundan diğer ucu görünmüyor. Fakat gittiğimiz ay Kasım, sezonu değil yani.. Denize girenler var, güneşlenenler de, ama öyle sayıca çok da değil hani. Biz ayakkabıları çıkartıp ayağımızı sokuyoruz suya, su buz gibi.. Öyle olunca kimsenin gözü yemiyor bu suya girmeyi. Plajı şöyle bir turlayıp bir sonraki hedefimize bakıyoruz haritadan.
Bir sonraki durak meşhur Venetian Pool. Burasi 1924 yılında yapılmış tarihi bir yüzme havuzu. Burayı ilginç yapan şey ise günlük yaklasik 3,100 m3 kaynak suyu kullanımıyla dünyadaki en büyük kaynak suyu yüzme havuzu olmasıymış. Hatta bu havuz bir vakitler çevreci kitleler tarafından da günlük kullandığı su miktarı sebebiyle eleştiriliyormuş ama 90lı yılların sonunda suyun doğallığına zarar vermeyecek şekilde filtrelemeyi başarıp bu sorunu aşmışlar. Havuzun günümüzde hala kullanılması biraz değişik geldi bize. Ancak daha önceden fotoğraflarda gördüğümüz kalabalık halini göremedik ne yazık ki. Kasım-Şubat ayları arasında kapalı oluyormuş bu havuz. Biz gittiğimizde sezon daha çok yeni kapanmış yani. Demir parmaklıklar arasından görebiliyoruz bu tarihi havuzu..
Venedik havuzunun da içinde bulunduğu Coral Gables, çok nezih, şık bir muhit. Süper lüks villalar ve bahçeler görüyorsunuz buralarda dolaşırken. İnsanın içi açılıyor adeta :) Sonra da darlanabiliyor kıskançlıktan, o yüzden fazla uzatmadan buradan da ayrılıyoruz.
Miami’de geçireceğimiz saatler kısıtlı olduğu için son durağımız olan Little Havana bölgesine gidiyoruz. Burası çoğunlukla Miami’ye gelen Kübali göçmenlerin yaşadığı bir bölge. Duvarlarında sempatik çizimler, resimler var..
Bu bölgede yaptığımız küçük Küba turunda puro satılan mağazalar ve Küba yemekleri yapan bazı restoranlar önünden geçiyoruz. Birkaç tanesine girip bakıyoruz, ve tabi ki hatıra purolar alıyoruz :)
Son olarak, o an internetten bulduğumuz sempatik bir Küba restoranına girip taze sıkılmış tropik meyve suları eşliğinde meşhur Küba sandviçlerimizi de mideye indiriyor, karanlık çökerken Orlando’ya doğru dönüşe geçiyoruz.
Uzun bir yol bizi bekliyor… Geç saatlerde Orlando’ya varıyoruz.
Eve varıp da bugün bu kadar yol yaptığımıza, yorulduğumuza değdi mi diye düşünürken, en azından gördük diyoruz, bundan böyle Miami’ye de gitmişliğimiz var deriz.. Her ne kadar çok gezen mi yoksa çok okuyan mı bilir sorusunun kesin cevabı henüz bulunamamış olsa da… :)
Sevgiler,
Bilge Nilsun Kale
Yorum eklemek ister misiniz?