eylül
Bu yazıya bu başlığı verdim, kafamda Bülent Ortaçgil’in eylül akşamı çalıyor sürekli çünkü. Sonbahar Ankara’ya en çok yakışan mevsim, Eylül en çok yakışan ay. Hep güzellikler çağrıştırdı bana, küçük bir kızken bile. Okulların açılmasına, yaz tatillerinin bitmesine, yazlık dönüşlerine rağmen. Şehir toparlanır, kendine gelir, bunaltıcı sıcaklar biter, rüzgar eser hafiften, sarı yapraklar yavaştan ortaya çıkar, griliği örter. Sinemalar, kitapçılar, kahve, sokaklar daha bir cazip olur, dışarı çıkasım, Sakarya’dan başlayıp, Karanfil’den Dost’a uğrayıp, Yüksel’de takılıp, İmge’de biraz kitap kurcalayıp, Olgunlar’dan Tunalı’ya kadar boş boş dolaşasım gelir. Ankara romantizmi bir tek bu ayda bu kadar güzel gelir. Yaşlandıkça değişmeyen şeyler listesi yapsam bunu listenin başına koyarım.
Aslında okulların açılışının notunu düşeyim diye niyetlenmiştim, bunu yazdım.
Okul mevzusu derin, uzmanları yazıyor bir dünya şey, yok özel okullar, yok devlet okulları ve eğitim sistemi hakkında. Ben de okuyorum, içim sıkılıyor. Üzerinde konuşacak bir şey olmasa keşke, oturmuş bir eğitim sisteminin üzerine çocuklar yeteneklerini, isteklerini, tutkularını gerçekleştirebilecekleri konuların peşine düşebilseler. Bunun eksikliğini kendi yaşamayan, çekmeyen anlayamaz, ezber olur, yapmacık olur, boş olur. Sistemin ağırlığı üzerimizde kaç ton, hafifletmeye çalışmak gerekli sanki, kamburlar çıkıp, bel bükülmeden. Ne yardan, ne serden bir hayat olamayacağına göre neyi bırakacağımıza doğru karar vermenin sancılarını çekeceğiz, yoksa tam yanılsama olacak yaşadığımız. Herşeyden biraz yanılsaması.
Sayfaya koyduğum fotoğraflar geçen dönemin karne gününden. Dilerim her minik için keyifle gidip geldikleri, verimli, neşeli, az ödevli bir yıl olsun, çocuk olabilsinler, bol hayal kurabilsinler tüm bunların yanında, biz isteyelim, olsun :)
ben Eylül e dönüyorum tekrar yüzümü, bitmeden :)
belki benim kağıt param,
bir şekilde, döne dolaşa
senin cebine girmiştir
belki aynı posta kutusuna,
değişik zamanlarda da olsa,
birkaç mektup atmışızdır
olamaz mı? olabilir…
Sevgiyle,
eylül ayını ben de çok severim. bence de ankaraya en çok yakışan ay… okulun açılış heyecanı, kitapçılar, sabah serin olmasına rağmen öğlen ısınan havanın yazın son demleri olduğunu bildiğimiz için tadını çıkarma isteği… şarkıyı da ayrıca çok severim. sabah sabah ne iyi geldi yazı…
eğitim sistemini düşünmek bile istemiyorum :(
yazın son demlerinde çıkan güneşin tadını hatırlattınız, onu atlamışım, teşekkür ederim. Benzer hisleri paylaşıyor olmak da pek keyifli…